Provincie Utrecht

Drie keer per week een warme lunch, twee keer per dag de koelkast bijvullen, espressomachines, dagelijks het servies vervangen. Afgelopen week was er in diverse media opnieuw aandacht voor de wereldvreemde houding die het Provinciebestuur aan de dag legt, als het gaat om de eigen arbeidsomstandigheden. Reden voor SP-fractievoorzitter Ad Meijer om maar weer eens aan de bel te trekken. We vroegen hem waar het wringt.

Je bent er echt klaar mee he?

“Ongelofelijk! Steeds maar weer komt dit terug. De vorige commissaris Robbertsen kon er wat van, maar deze cultuur  van zelfverwennerij zit er echt keihard ingebakken. Eerst die dikke Volvo’s als dienstauto en nu dit. Het lijkt wel of de bestuurders van de Provincie Utrecht op een eilandje leven, geheel afgesloten van het maatschappelijk debat over de immense kloof tussen gewone mensen en de heersende bestuurselite.”

Ja, prachtig, maar de vorige keren kreeg de SP geen poot aan de grond  toen jullie dit aan de kaak stelden in de Staten.

“Dat is waar, maar dat mag nooit een reden zijn om er dan maar over op te houden en dat zullen we ook niet doen. Het is maar goed dat ook de media de vinger op de zere plek blijven leggen, want wat dat betreft is het Provinciehuis net een zwaar beveiligde bunker. Dit mag nooit normaal worden.”

Helder. Nog meer noten op je zang?

Jazeker. Een dag na dit nieuws kwam het bericht dat de Provincie Utrecht na de verhuizing in 2012 naar het nieuwe provinciehuis doodleuk een vermogen - € 55.000 - spendeert aan externe vergaderruimte. Hoe bestaat het? Eén van de redenen om naar een groter Provinciehuis te verhuizen was dat dit soort onkosten dan niet meer hoefden te worden gemaakt. Belachelijke zaak!

En nu?

“Doen wat we kunnen met de middelen die er zijn. Om te beginnen heb ik maar weer een paar vragen gesteld. Zal ongetwijfeld gevolgd worden door een debat in de Staten en een motie van onze kant. Dan mogen de andere partijen kleur bekennen. Eens moet toch het besef doordringen dat dit zonnekoninggedrag  abnormaal is.”

De vragen van Ad zijn hier te lezen.